W kolejnej historii poznamy parę gęsi kubańskich: Antonio i Marię. Jak do nas trafiły? Co porabiają w Szreniawie? I czy na pewno są z gorącej Kuby? Po kolei. Jak wielu z Was doskonale się orientuje, w muzeum ma miejsce wiele konferencji i spotkań. Wśród nich szczególne miejsce zajmują te o zwierzętach. I tak oto w 2016 roku odbyła się konferencja pt.  „Chów zwierząt gospodarskich i tradycyjna uprawa roślin użytkowych w edukacji muzealnej” i to wtedy miała początek cała historia, a życie drobiu w naszym muzeum zmieniło się raz na zawsze. Konferencja ta miała charakter międzynarodowy, a jednym z prelegentów był gąsior będący reprezentantem rasy kubańskiej. Niestety, jak na początku myślano przez pośpiech, czy zwykły brak uważności, został popełniony straszny błąd…. Podczas zapowiedzi został on przedstawiony jako dr Antonio z Kuby, a przecież słowo „kubańska” oznacza tylko nazwę rasy i w rzeczywistości nasi goście (doktorowi towarzyszyła żona Maria) przylecieli – o własnych siłach – nie z Kuby a z Rosji! Na szczęście nikt nie poczuł się urażony i cała sytuacja została obrócona w żart. Doktor zauważył, że to trochę podobnie jak ruskimi pierogami, niektórzy uważają, że są z… nieważne. Dobrze, że gęsi słyną z poczucia humoru, gdyż w przeciwnym wypadku nasz prowadzący nie wygęgałby się do końca konferencji ani jednym słowem. Na jego usprawiedliwienie, jak się później okazało, błąd wcale nie wynikał z braku przygotowania. W ostatnim momencie – nie zgadniecie kto! – oczywiście jedna z kun dla żartu zmieniła informację, że dr Antonio pochodzi nie z Rosji, a z Kuby, i tak też został przedstawiony. Kuna, usłyszawszy imię prelegenta, uznała to za świetny kawał. Tak, znowu zdradził ją niepowstrzymany chichot, ale tym razem rozlegający się na sali konferencyjnej (historia kury Rity i podmienionych ziarenek). Oczywiście wszystko zostało wybaczone, gdyż nasza droga kuna przygotowała przepyszne posiłki i cudownie opiekowała się gośćmi – z pyszczkiem uśmiechniętym jak zwykle od ucha do ucha.

Dzięki bardzo ciekawemu wystąpieniu, okraszonym wyraźnym wschodnim akcentem, uczestnicy poznali przeciekawą historię jednej z ras drobiu ozdobnego. Dowiedzieliśmy się, że nasi reprezentanci pochodzą z Niziny Kubańskiej w okolicach Krasnodaru w Rosji. Wyróżniają się unikatowym wyglądem, gdyż ich upierzenie jest szare z charakterystyczną pręgą na głowie i szyi. Dodatkowo na głowie występuje wyraźnie zaznaczony wyrostek czołowy. To ponoć z tego wyrostka są szczególnie dumne i lubią nawet czasem delikatnie zadzierać dziobka i bynajmniej nie z zarozumiałości, ale żeby właśnie zwrócić na niego uwagę, akcentując tym samym swoją odmienność wśród innych ras. Szyje mają wygięte, rysując w powietrzu „naszą” literę S. Czasem gęsi żartują, że całe szczęście, że nie jest to S z języka rosyjskiego, gdyż musiałyby się ciągle garbić (ros. C). Dziób i wyrostek czołowy są koloru czarnego. Co ciekawe, zarówno mężczyźni, jak i kobiety cały rok noszą rajstopy w kolorze pomarańczowo-żółtym, taki gęsi dress code. Mimo niewielkiej wagi charakteryzują się dobrym umięśnieniem i niewielką zawartością tłuszczu w ciele. Nic dziwnego, wszędzie podróżują o własnych siłach i to do krajów na całym świecie. Uwielbiają podróże, szczególnie jeśli są związane z karierą naukową dra Antonio, będącego międzynarodowym specjalistą ras drobiu ozdobnego.

Ale jak to się stało, że postanowiły zamieszkać w Szreniawie? Nic nowego, jak wiele zwierzaków po prostu zakochały się w tym miejscu i do tego bardzo polubiły pozostałych mieszkańców. Nie miały żadnych problemów z zaadaptowaniem się do nowego miejsca, ponieważ gęsi kubańskie słyną z tego, że wyjątkowo łatwo przyzwyczajają się do zastanych warunków oraz wszelkich różnic kulturowych. Są zatem przykładem, że efektowny wygląd może iść w parze z równie efektownym charakterem i zdolnością odnajdywania się w przeróżnych sytuacjach życiowych. Zachwyciły nawet rzeźbiarzy. Podczas jednego z plenerów artystycznych para została uwieczniona przez jednego z twórców. Po dziś dzień pracę można podziwiać na folwarku w zagrodzie przy wolierze dla ptaków.

Co wypełnia ich czas na co dzień? W muzeum dr Antonio i jego urocza małżonka Maria odpowiedzialni są za publikacje związane z treściami o zwierzętach. Antonio odpowiada za wartość merytoryczną, natomiast Maria jako korektorka tekstów wydziobuje wszystkie literówki i wszelkie niedociągnięcia językowe. Zaznaczam, że również powyższy tekst czytała wnikliwie z wygiętą szyją, raz po raz klikając tu i tam.

Zapraszamy do obejrzenia filmiku o naszych kochanych gęsiach!

/Julia Hanulewicz/