Tradycyjne żywienie zwierząt

Tradycyjne żywienie zwierząt polega na wykorzystywaniu pasz wyprodukowanych przede wszystkim we własnym gospodarstwie. Najcenniejszą dla zwierząt paszę soczystą stanowią zielonki (trawy z łąk lub z roślin zielonych uprawianych na polu). Jest to pasza stosunkowo tania, dostarczająca wszystkich składników pokarmowych, a przy tym dietetyczna. W okresie letnim i jesiennym zwierzęta są wypasane na pastwiskach, mając nieograniczony dostęp do świeżej trawy.  Żywienie pastwiskowe umożliwia zwierzętom wybieranie z porostu roślin lub ich części, a pobyt na pastwisku zapewnia ruch, dostęp do świeżego powietrza i wiatru, co hartuje zwierzęta i poprawia ich zdrowotność. Istotne jest również poczucie wolności i swobody w trakcie takiego wypasu, tak ważne zwłaszcza dla młodych zwierząt. 

Natomiast na zimę zielonkę należy odpowiednio zakonserwować. Najczęściej jest ona suszona, zwykle na pokosie, bezpośrednio na łące, następnie zwożona do zabudowań gospodarczych i przechowywana przez zimę w stodole. Innym sposobem konserwacji zielonek jest ich kiszenie w pryzmach naziemnych. 

W tradycyjnym żywieniu zwierząt wykorzystywana jest również słoma. Dzisiaj stanowi ona źródło dobrej jakości ściółki, dawniej wykorzystywana była również jako pasza. Pocięta na kilkucentymetrowe kawałki, wymieszana ze śrutą zbożową i wodą stanowiła tak zwany obrok, zadawany zwierzętom do koryta. 

Bardzo ważne w żywieniu zwierząt, oprócz pasz objętościowych (słoma, siano, trawa), są również pasze treściwe, czyli ziarno. Ptaki i drób zjadają je w całości, natomiast pozostałe zwierzęta, ze względu na inną budowę przewodu pokarmowego, w postaci rozdrobnionej, czyli tzw. śruty zbożowej. 

W żywieniu zwierząt wykorzystywane są również pasze objętościowe soczyste. Do tej grupy pasz zaliczamy różnego rodzaju rośliny okopowe, takie jak: marchew, brukiew, ziemniaki, buraki pastewne, pasternak.

Podstawowe zasady karmienia zwierząt

Nie wolno karmić zwierząt bez pozwolenia opiekuna. W przypadku zwierząt zamieszkałych w oborze zawsze należy spytać o zgodę pracownika muzeum.

Dlaczego nie wolno samodzielnie karmić zwierząt?

To ich opiekun najlepiej wie, co mogą, a czego nie mogą zjeść. Co może im zaszkodzić, a co pomóc. Czasem, chcąc poczęstować zwierzę, można mu niechcący poważnie zaszkodzić. Zwierzęta tak jak my mają bóle brzucha i mogą zachorować. Nie każdy pokarm jest przez nie trawiony. W muzealnej oborze opiekunowie dbają, aby nigdy niczego im nie brakowało. Są regularnie karmione według ich własnych potrzeb. Dokarmiając je, prowadzimy często do tego, że są przejedzone. Tak, zwierzęta, tak jak my, też są łakome i potrafią zjeść za dużo. Niestety nie zawsze wiedzą, co mogą zjeść, a czego nie, i dlatego warto wiedzieć, że: