W Muzeum Narodowym Rolnictwa w Szreniawie pokazujemy pierwszą w Polsce monograficzną ekspozycję poświęconą marce polskich samochodów – Muzeum Tarpana. Można na niej zobaczyć kilkanaście klasycznych Tarpanów (oprócz późniejszego modelu Honker i innych marek samochodów). Wydawało by się zatem, że z takiej ilości samochodów trudno będzie wybrać dwa modele do pokazu na warszawskich targach. Jednak w tym przypadku wybór był prosty.

Zwiedzającym zaprezentowaliśmy najstarszy zachowany egzemplarz Tarpana 233 z 1973 roku, polakierowany w kolorze kości słoniowej egzemplarz o numerze seryjnym 249. Niedawno wrócił on do Muzeum po zakończonej renowacji. Z kolei jego młodszy brat, czerwony model 237D z 1991 pokazał jak bardzo zmieniły się Tarpany na przestrzeni niemal  dwudziestu lat produkcji. Przy okazji odczarowaliśmy jedną z czarnych legend o Tarpanie, tę o pofalowanych blachach i krzywych krawędziach karoserii, choć trzeba przyznać, że miała ona początkowo swoje uzasadnienie. W 1972 roku niedofinansowany zakład remontowy wielkich ciężarówek Tatra i Jelcz wypuścił serię 25 prototypów Tarpanów, znanych także jako Warta-2, a w 1973 roku zaczął montować samochody rolnicze seryjnie, choć ich nadwozia nadal klepano ręcznie i łączono za pomocą prymitywnych spawarek, a fabryka początkowo przypominała raczej manufakturę.

Jednak to właśnie przedostatni z pierwszej partii 250 Tarpanów wytworzonych 50 lat temu przykuwał największą uwagę gości stoiska targowego. Wielu młodszych z nich było zaskoczonych istnieniem tak niezwykłego samochodu jak Tarpan, natomiast znawcy tematu po raz pierwszy widzieli Tarpana ze srebrnym, chromowanym zderzakiem, charakterystycznym tylko dla pierwszej partii produkcyjnej.