Cukrownictwo. W Konarach na Śląsku powstało cukrownictwo buraczane, jedna z najmłodszych gałęzi przemysłu spożywczego. Tutaj w początkach XIX wieku swoją cukrownię buraczaną zbudował Fr. C. Achard. Na wystawie zlokalizowano wiele cennych i interesujących obiektów dokumentujących produkcję cukru z buraka. Najstarsze eksponowane obiekty pochodzą z II połowy XIX wieku. Są to m.in. błotniarka Krooga oraz polarymetr do oznaczania zawartości cukru w roztworze wyprodukowany przez fabrykę Newmanna z Włocławka około połowy XIX w. Na ekspozycji plenerowej znajduje się między innymi dyfuzor typu robertowskiego z cukrowni Izabelin w Glinojecku zainstalowany w cukrowni najprawdopodobniej tuż przed wybuchem II wojny światowej. Wewnątrz na uwagę zasługują makiety cukrowni z początku XIX wieku i cukrowni z lat 60. XX w. oraz model dyfuzora DdS – pierwszego dyfuzora o działaniu ciągłym. Zwrócić należy także uwagę na cukier w głowach. Niektóre cukrownie produkowały w takiej formie cukier jeszcze po II wojnie światowej. Prezentowane obiekty pochodzą z wielu polskich cukrowni m.in. z Witaszyc, Michałowa, Kościana, Środy Wlkp., Miejskiej Górki, Otmuchowa, Gosławic, Brześcia Kujawskiego czy cukrowni Izabelin. Uzupełnienie ekspozycji cukrownictwa buraczanego stanowią obiekty zlokalizowane w innych pawilonach. Są to kombajny do buraków KBC-1 w pawilonie 12 i Anna prezentowany na terenie folwarku oraz wąskotorowa lokomotywka spalinowa zwożąca wagoniki z burakami do cukrowni w Brześciu Kujawskim (paw. 14). Na wystawie położono szczególny nacisk na aktualne zagadnienia związane ze spożyciem cukru.

Patronat nad ekspozycją sprawuje Stowarzyszenie Techników Cukrowników w Warszawie.